Bomba biologiczna, jak sama nazwa wskazuje, to coś, co powoduje szkody biologiczne. Należą do nich takie rzeczy jak hantawirus, botulizm i gorączka Q. Bomby biologiczne to bardzo przerażający pomysł, o którym powinniśmy pamiętać.
Botulizm
Botulizm to poważna i rzadka choroba, która powoduje osłabienie i paraliż mięśni. Wywołują ją toksyny bakterii Clostridium botulinum. Jeśli toksyna zostanie spożyta lub wdychana, powoduje ciężką chorobę i śmierć.
Objawy botulizmu mogą pojawić się już po sześciu godzinach od kontaktu z toksyną. Objawy te obejmują trudności w połykaniu, podwójne widzenie i niewyraźną mowę. Kiedy choroba postępuje, u pacjenta pojawia się również paraliż kończyn. Ponadto może dojść do zatrzymania moczu i zaparć.
Osoby, które zachorowały na botulizm, często wymagają intensywnej opieki szpitalnej. Powrót do zdrowia może trwać miesiące, a nawet lata. Mogą potrzebować mechanicznej wentylacji do oddychania. Paraliż mięśni oddechowych może prowadzić do śmierci bez użycia mechanicznego wspomagania oddychania.
Ten rodzaj choroby jest często zarażany przez spożywanie skażonej żywności. Może wystąpić u niemowląt lub dorosłych. Objawy są zazwyczaj łagodne lub ciężkie. Na przykład, u osoby chorej na botulizm pokarmowy może wystąpić gorączka, biegunka i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Botulizm pokarmowy występuje, gdy ludzie spożywają toksynę botulinową poprzez skażoną żywność. Osoba może się zarazić po aspiracyjnym zapaleniu płuc, po spożyciu skażonej żywności, takiej jak surowe ryby lub drób, lub po połknięciu wstępnie uformowanych toksyn botulinowych.
Niektóre kraje wyprodukowały toksynę botulinową na potrzeby broni biologicznej. Inne próbowały zaszkodzić ludziom, celowo uwalniając toksynę w ich środowisku. Osoby zagrożone powinny bandażować rany i przestrzegać zasad bezpiecznego obchodzenia się z żywnością.
Potrzebne jest opracowanie szybkich testów do diagnozowania botulizmu. Jest to ważne dla identyfikacji osób zagrożonych i zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby. Centra Kontroli i Prewencji Chorób dysponują zapasem leków, które mogą leczyć tę chorobę. Jednak leki te można nabyć jedynie za pośrednictwem służby zdrowia.
Obecnie nie ma szczepionki na botulizm. Chociaż niektóre osoby mogą wyzdrowieć, śmiertelność po kontakcie z chorobą wzrasta. Kilka typów botulizmu może spowodować śmierć. Inne objawy choroby to paraliż mięśni oddechowych, opadanie powiek i utrata ochronnego odruchu gardłowego.
Z powodu swojej toksyczności i łatwości produkcji toksyna botulinowa stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Botulizmowi można zapobiec, przestrzegając zasad bezpiecznego obchodzenia się z żywnością.
Hantawirus
Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom sklasyfikowało hantawirusa jako czynnik kategorii C. Klasyfikacja ta opiera się na łatwości przenoszenia przez hantawirusy. Klasyfikacja ta opiera się na łatwości przenoszenia choroby i potencjalnym wpływie na bezpieczeństwo narodowe. Nie ma jednak wielu dowodów na to, że wirus ten został użyty jako broń biologiczna.
Hantawirusy należą do rodziny Bunyaviridae. Są przenoszone przez stawonogi i gryzonie. Ich zjadliwe formy są znane z wywoływania dwóch głównych chorób. HCPS (Hantavirus-Caused Pulmonary Syndrome) i HFRS (Hantavirus-Flu-Respiratory Syndrome) charakteryzują się szybkim rozwojem obrzęku płuc.
HCPS jest śmiertelną chorobą o wysokim wskaźniku umieralności. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj przez wdychanie aerozolowanych odchodów lub bezpośrednie zakażenie odchodami gryzoni. Objawy obejmują gorączkę, niewydolność oddechową, wstrząs i śmierć. W niektórych przypadkach choroba może być śmiertelna nawet przy zastosowaniu wentylacji mechanicznej.
Mimo że nie ma dowodów na wykorzystanie hantawirusa jako broni biologicznej, zjadliwy charakter choroby sprawia, że może być ona potencjalnie wykorzystywana jako broń. Dzieje się tak, ponieważ genom wirusa jest trójdzielny i zawiera segment duży (6,6 kb), średni (3,7 kb) i mały (1,3 kb). Segmenty te są pakowane w kompleks rybonukleoproteinowy tworzony przez białko N.
Podczas infekcji HCPS głównym celem są komórki śródbłonka płucnego. Integryny A11b3 są niezbędne w utrzymaniu integralności kapilarnych naczyń krwionośnych. Ponadto łańcuch b3 integryn występuje licznie na płytkach krwi.
W przeciwieństwie do wirusa Ebola i wirusa Marburg, o których wiadomo, że zostały wyprodukowane jako broń biologiczna, nie ma dowodów na to, że hantawirus został użyty jako broń biologiczna. Nie jest jasne, dlaczego rząd USA miałby chcieć uzbroić tego wirusa, ale stanowi on znaczące zagrożenie dla zdrowia publicznego.
Pomimo braku bezpośrednich dowodów na to, że hantawirus jest bronią biologiczną, wirus ten może być potencjalnie wykorzystany do produkcji wąglika i dżumy płucnej. HCPS, który powoduje 35-50% zgonów, jest również prawdopodobnym kandydatem na broń.
Zważywszy na jego zjadliwość, zdolność do łatwego przenoszenia i możliwość wywołania epidemii, hantawirus może mieć duży wpływ na globalne zdrowie publiczne. Dlatego rząd USA próbuje wyjaśnić tę kwestię.
Gorączka Q
Gorączka Q jest wysoce zakaźną chorobą wywoływaną przez bakterię Coxiella burnetii. Bakteria ta jest odporna na ciepło i suszenie, co czyni ją atrakcyjnym organizmem do prowadzenia wojny biologicznej. Choroba dotyka wiele różnych gatunków, w tym przeżuwaczy, ptaków i gadów.
Gorączka Q została sklasyfikowana przez CDC jako czynnik bioterroryzmu klasy B. Charakteryzuje się niespecyficzną, wysoką gorączką, bólem głowy i nudnościami. Rozpoznanie choroby może być trudne. Ludzie mogą się zarazić, jeśli wdychają kurz zanieczyszczony odchodami zakażonych zwierząt lub jedzą skażoną żywność.
Choroba ta może stanowić istotny problem zdrowotny w miejscu pracy dla pracowników rolnych, którzy są szczególnie podatni na zakażenie. Jednak większość osób z gorączką Q nie ma widocznych objawów.
Broń biologiczna jest używana z różnych powodów, takich jak powodowanie niedoborów żywności lub zabijanie zwierząt gospodarskich. Mogą również prowadzić do katastrof ekologicznych i strat ekonomicznych. Czynniki biologiczne obejmują grzyby, riketsje, bakterie i priony.
Na przestrzeni lat opracowano wiele różnych form broni biologicznej. Wcześniejsze programy obejmowały próby wyprodukowania pryszczycy, toksyny botulinowej i aflatoksyny.
W latach siedemdziesiątych Związek Radziecki opracował broń biologiczną opartą na gorączce Q. W tym samym czasie Stany Zjednoczone opracowały broń biologiczną opartą na gorączce Q. W tym samym czasie Stany Zjednoczone badały możliwość wykorzystania bromku cyjanogenu jako broni biologicznej.
Coxiella burnetii była początkowo uważana za związaną z rodzajem Rickettsia. Jednak obecnie wiadomo, że organizm ten jest odrębny od tej grupy. Oprócz tego, że jest wysoce zakaźnym czynnikiem, jest również odporny na wiele powszechnie stosowanych środków dezynfekujących.
Ostatnie postępy w hodowli bakterii mogą sprawić, że stanie się ona bardziej atrakcyjna do wykorzystania jako broń biologiczna. W związku z tym Pentagon rozpoczął poszukiwania szczepionki na ten patogen.
Szczepionka może chronić ludzi przed ostrą gorączką Q, która charakteryzuje się wysoką gorączką, bólem głowy i nudnościami. Przewlekła gorączka Q wymaga jednak leczenia antybiotykami.
Coxiella burnetii żyje w fagolizosomach makrofagów. Między innymi powoduje ona produkcję czynnika martwicy nowotworów (TNF). Działanie to prowadzi do dojrzewania fagosomów, co pozwala organizmowi przetrwać w żywicielu.
Napalm
Bomba biologiczna napalm była podstawowym wyposażeniem Stanów Zjednoczonych w obu wojnach światowych i wojnie wietnamskiej. Jej historia jest skomplikowana. Choć nie była to pierwsza broń zapalająca opracowana przez Stany Zjednoczone, była uważana za najskuteczniejszą i cieszyła się dużym poparciem przywódców wojskowych przez pierwsze 20 lat po jej wynalezieniu.
Napalm to zagęszczony olejowy środek zapalający. Chociaż nie ulega samozapłonowi, ma dużą lepkosprężystość, co zwiększa zasięg strumienia płonącego paliwa. Ze względu na swoją lepko-sprężystość napalm był bardzo skuteczny w bombardowaniu miast.
Podczas wojny koreańskiej USA dostarczyły na pole bitwy ponad 23 000 ton napalmu. Ponad 2/3 napalmu zrzuconego przez Siły Powietrzne USA zostało zrzucone na Pacyfiku.
Oprócz dostarczania napalmu na pole walki, USA zrzuciły również tysiące funtów środka w atakach lotniczych. Te ataki z powietrza były znane jako ataki niszczące (attrition strikes). Miały one ogromną siłę ognia i mogły niszczyć odporną infrastrukturę.
Pomimo niechęci społeczeństwa amerykańskiego do akceptacji użycia napalmu podczas wojny wietnamskiej, był on nadal częścią amerykańskiej doktryny wojskowej. Duży wpływ na to miała doktryna ataku powietrznego.
W połowie lat 60. nastąpiła jednak znacząca zmiana w amerykańskiej kulturze wojskowej. Przyjęto nowe, skoncentrowane na populacji podejście do wojny. W rezultacie amerykańscy przywódcy wojskowi zaczęli stosować strategię, która obejmowała kontrolowaną siłę ognia i precyzyjne cele.
Pomimo swojej skuteczności, napalm stracił przychylność amerykańskiej armii po wojnie w Wietnamie. Na początku lat 70. w ONZ rozpoczęły się dyskusje na temat napalmu.
Pierwszy raport na temat użycia napalmu sporządzony przez Sekretarza Generalnego ONZ został opublikowany w 1972 roku. W następnym roku Organizacja Narodów Zjednoczonych utworzyła grupę ekspertów konsultacyjnych do zbadania broni zapalającej. Kilka wstępnych konferencji odbyło się w Szwajcarii i Lugarno w Niemczech, gdzie zebrano dokumentację.
Choć napalm był używany w wielu konfliktach od czasów II wojny światowej, Stany Zjednoczone wciąż pozostają jedynym narodem, który użył go podczas konfliktu. Niektóre organizacje międzynarodowe uważają go za broń chemiczną, podczas gdy inne za broń biologiczną.